| تبلیغات متنی |
سرمایه گذاری های کوتاه مدت چیست؟
سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت دارایی‌هایی هستند که می‌توانند به پول نقد تبدیل شوند یا در مدت زمان کوتاهی، معمولاً در عرض 1 تا 3 سال، فروخته شوند. ابزارهای رایج برای سرمایه گذاری کوتاه مدت شامل اوراق قرضه کوتاه مدت، اسناد خزانه و سایر صندوق های بازار پول است. معاملات کوتاه مدت یا معاملات روزانه مستلزم میزان قابل توجهی از سفته بازی و در نتیجه ریسک قابل توجهی است.
بیشتر بدانید:
مزایای سرمایه گذاری کوتاه مدت
سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت انعطاف‌پذیری را به سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهد، زیرا برای به دست آوردن پول نقد نیازی به صبر کردن برای بالغ شدن اوراق بهادار ندارند. از سوی دیگر، سرمایه گذاری های بلندمدت را می توان با فروش در بازار ثانویه نقد کرد، اما سرمایه گذار سود کمتری کسب می کند.
سرمایه گذاران می توانند در مدت زمان بسیار کوتاهی سود قابل توجهی به دست آورند.
ریسک کمتری دارد زیرا پول سرمایه گذاری شده در هر تراکنش به میزان قابل توجهی کمتر است.
معایب سرمایه گذاری کوتاه مدت
سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت به دلیل حجم بالای تراکنش و کارمزد کارگزاری مربوطه با هزینه‌های بالایی همراه است. مالیات و تورم نیز بازدهی را که از طریق سرمایه گذاری کوتاه مدت به دست می آید کاهش می دهد.
این امر مستلزم سطح مشخصی از تخصص و زمان است، زیرا سرمایه گذاران باید به دقت بر حرکات قیمت نظارت کنند و نقاط خرید و/یا فروش را شناسایی کنند.
استراتژی های سرمایه گذاری کوتاه مدت
1. شناسایی تجارت مناسب
مهم است که به دنبال معاملاتی باشید که حداقل ریسک را در بر دارند. تحقیقات بازار گسترده برای شناخت مؤثر نامزدهای بالقوه مهم است. فرآیند شامل موارد زیر است:
نظارت بر میانگین متحرک قیمت یک سهم معین در یک دوره
به طور معمول، چرخه ها شامل دوره های 15، 50، 100 و 200 روزه است. سهامی با میانگین متحرک شیب دار به سمت بالا را می توان خریداری کرد، در حالی که آنهایی که دارای شیب به سمت پایین یا منحنی صاف هستند را می توان کوتاه کرد.
چرخه ها و روندهای بازار باید به دقت رصد شوند. روندهای منفی فرصت های خرید کمی را نشان می دهد و بالعکس.
موقعیت های بیرونی می تواند تاثیر زیادی بر قیمت های بازار سهام بگذارد. بنابراین، مهم است که اخبار مربوط به کسب و کار را دنبال کنید و از آن سرنخ بگیرید، مانند حل و فصل دعاوی، مقررات جدید، رسوایی ها و تغییر محیط های سیاسی.
2. تنوع بخشی
تنوع بخشی روشی برای کنترل یا کاهش ریسک و در عین حال به حداکثر رساندن بازده است. این شامل ترکیبی از انواع مختلف دارایی ها با ریسک ها و بازده های متفاوت است. تنوع بخشی فقط در شرایطی کار می کند که انواع دارایی های سرمایه گذاری شده متقابل متقابل هستند. به عنوان مثال، پرتفویی که شامل سرمایه گذاری در چندین اوراق بهادار در یک صنعت می شود، یعنی دارای همبستگی هستند، متنوع تلقی نمی شود.
3. پرچین
پوشش ریسک فرآیندی است که به دنبال حذف تمام ریسک های مرتبط با یک دارایی است. ابزارهای مالی مشتقه مانند اختیار، قراردادهای آتی و مبادله (که ارزش خود را از یک دارایی پایه به دست می‌آورند) به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که در برابر ریسک مرتبط با دارایی مورد نظر بیمه شوند.
4. فروش تمام شده
فروش خسته کننده یک استراتژی خاص است که معمولاً فقط توسط معامله گران با تجربه روزانه استفاده می شود. معمولاً پس از دوره‌های فروش وحشت ناشی از هشدارهای رکود اقتصادی یا سایر تهدیدهای خارجی انجام می‌شود. سرمایه گذاران ممکن است با قیمت های غیرمعمول پایین خرید کنند و به زودی سود کسب کنند. این امکان وجود دارد زیرا قیمت های پایین ایجاد شده به دلیل فروش وحشتناک، ارزش واقعی دارایی را که ممکن است بسیار بالاتر باشد، منعکس نمی کند.
5. معاملات فوری فارکس
معاملات بیدرنگ فارکس شکلی از حدس و گمان است که در آن یک سرمایه گذار بر روی حرکات آتی قیمت یک ارز معین شرط بندی می کند. از شاخص های فنی برای سنجش تغییرات مورد انتظار در نسبت مبادله ارزها استفاده می کند. این یک شکل از معاملات الگوریتمی است، به این معنی که بدون استفاده از نرم افزارهای پیچیده امکان پذیر نیست.
برای آشنایی بیشتر با سرمایه گذاری های کوتاه مدت روی لینک زیر کلیک کنید:
https://corporatefinanceinstitute.com/resources/wealth-management/short-term-investments/